Shumica e prindërve të rinj shpesh përballen me përvojën e pakëndshme të fëmijës së tyre duke qarë shumë dhe duke refuzuar të flejë, duke i mbajtur ata pa gjumë.
Sipas një studimi të ri japonez, mënyra më e mirë për të qetësuar një foshnjë që qan vazhdimisht është ta mbani atë dhe ta çoni për një shëtitje të shkurtër fillimisht për pesë minuta, pastaj të uleni dhe të vazhdoni ta mbani për tetë minuta të tjera.
Nuk mjafton që nëna thjesht të mbajë në krahë foshnjën që qan dhe të ulet vetë që nga fillimi, apo edhe në këmbë, por ende, as ta lërë vazhdimisht foshnjën në krevat fëmijësh ose në djepin e tij të palëvizshëm dhe të përpiqet ta qetësojë atje. Është e rëndësishme që foshnja të ndiejë se nëna e tij po e mban atë.
Studiuesit rekomandojnë që prindërit, nëse kanë një fëmijë që qan shpesh gjatë natës, të ecin nëpër shtëpi për pesë minuta, pastaj ta mbajnë për pesë deri në tetë minuta të tjera ulur, para se ta vënë në gjumë. Edhe pse në studim morën pjesë vetëm nënat, studiuesit vlerësojnë se shëtitja pesëminutëshe me foshnjën është njësoj qetësuese kur babai ose një person tjetër që kujdeset për fëmijën e bën atë.
Studiuesit, të udhëhequr nga Dr. Kumi Karonda i Qendrës së Shkencave të Trurit RIKEN, i cili bëri publikimin përkatës në revistën e biologjisë “Current Biology”, krahasuan me ndihmën e elektroencefalografisë dhe regjistrimit video me kamera, reagimet e 21 foshnjave në kushte të ndryshme, të tilla si mbahen nga nënat e tyre që janë duke ecur, të mbajtura, por të ulura, të lënë në një djep të palëvizshëm ose në një djep lëkundëse.
Më parë, shkencëtarët kishin studiuar se çfarë ndodh në mbretërinë e kafshëve dhe kishin vënë re se kur kafshë të ndryshme (brejtës, qen, majmunë, etj.) i kapin foshnjat e tyre nga goja ose duart dhe fillojnë të ecin, foshnjat e tyre bëhen më të qeta dhe rrahjet e zemrës së tyre ngadalësohen.
Reagimi më i mirë ndaj një foshnje që qan, sipas hulumtimit
Një studim i ri ka zbuluar se përgjigja më e mirë ndaj një foshnje që qan është që nëna të ecë duke mbajtur fëmijën në krahë. Brenda rreth 30 sekondave, rrahjet e zemrës së foshnjës bien dhe në pesë minuta të gjitha foshnjat janë relaksuar dhe kanë pushuar së qari, dhe rreth gjysma gjithashtu kanë rënë në gjumë. Opsioni i dytë më i mirë është që foshnja të jetë në një legen që lëkundet lehtë, përsëri kur fëmija përjeton disa lëvizje. As përqafimi ndërsa nëna është ulur, as djepi i palëvizshëm nuk kanë një efekt po aq pozitiv.
Studimi i ri tregon se foshnjat janë shumë të ndjeshme ndaj lëvizjeve më të vogla të nënës së tyre. Nëse p.sh. nëna bën një kthesë teksa ecën ose ndalet, menjëherë zemra e foshnjës “kthehet”. Edhe kur foshnja e ka zënë gjumi në krahët e saj dhe nëna e largon prej saj për ta vendosur në shtratin e tij ose në krevatin e tij, ai shfaq shenja stresi në rrahjet e zemrës së tij që shpejtohen. Siç vunë në dukje studiuesit, kjo shpjegon pse pothuajse të gjitha nënat kanë përjetuar përvojën zhgënjyese të zgjimit të foshnjës përsëri kur i lë krahët dhe mbetet vetëm. Kjo është arsyeja pse, sipas Dr. Kuronda, është e rëndësishme të ndiqni ecjen pesëminutëshe me një periudhë statike përqafimi deri në tetë minuta.
“Shumë prindër vuajnë nga të qarat e foshnjës së tyre gjatë natës. Çështja është serioze, sidomos për prindërit pa eksperiencë, aq sa mund t’u shkaktojë stres e madje në një numër të vogël të rasteve të çojë në abuzimin e fëmijës së tyre”, tha Dr. Kuronda. Ai sqaroi se “mashtrimi” me shëtitjen pesëminutëshe “ndihmon gjumin, por vetëm të qarat e foshnjave”. Nuk “kap” kur foshnjat janë tashmë të qetë, por jo në gjumë.
Pse disa foshnje shpesh qajnë tepër dhe nuk mund të flenë në fillim, ndërsa të tjerët janë shumë më të qetë dhe bien në gjumë lehtësisht, është një tjetër pyetje e vështirë për t’u shpjeguar që studimi i ri nuk e trajtoi.
